دنبال کننده ها

۱۳۹۶ مرداد ۱۰, سه‌شنبه

جشنواره اسنپ به مناسب روز خبرنگار - خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

[ad_1]

به گزارش خبرگزاری مهر، شرکت اسنپ به عنوان نخستین و بزرگ‌ترین سامانه حمل‌ونقل هوشمند در ایران، قصد دارد همزمان با روز خبرنگار و به رسم هر ساله‌ خود، از اهالی رسانه و مطبوعات به پاس همراهی‌شان در مسیر بالندگی این شرکت تقدیر کند، به همین منظور امسال برنامه ویژه‌ای برای روز خبرنگار تدارک دیده شده است.



اسنپ از تمامی کسانی که تاکنون درباره این شرکت نوشتند و یا تمایل به نوشتن دارند، دعوت به مشارکت در جشنواره اسنپ-خبرنگار می‌کند. برای شرکت در این رویداد تنها کافی است لینک مطالب منتشر شده خود را در نشریات داخلی یا خارجی با موضوع اسنپ (شامل خبر، یادداشت، گزارش و گفت‌وگو) به آدرس ایمیل pr@snapp.cab ارسال کنید.



برای مشارکت در جشنواره اسنپ-خبرنگار هیچ محدودیتی وجود ندارد و تمامی خبرنگاران در تمامی حوزه‌های خبری از منتقدان تا مشوقان اسنپ می‌توانند همراه و برنده جوایز ویژه این شرکت حمل‌ونقل آنلاین باشند.



خبرنگاران محترم برای ارسال لینک مطالب خبری خود با موضوع اسنپ تا دوشنبه ۱۶ مرداد فرصت دارند. به تمامی شرکت کنندگان در این جشنواره، هدایایی به رسم یادبود اهدا خواهد شد.




[ad_2]

منبع لینک by [author_name]

100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش ششم)

[ad_1]

طرفداری - انتخاب بهترین های تاریخ، همواره کاریست که رسانه ها و خبرنگاران علاقه خاصی به آن دارند و کاملاً امری سلیقه ای است، که می تواند موافقین و مخالفین زیادی همراه داشته باشد. وب سایت Fourfourtwo، صد بازیکن برتر تاریخ فوتبال را اینگونه چینش کرده است:


100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش اول)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش دوم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش سوم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش چهارم)
100 فوتبالیست برتر تاریخ به انتخاب FourFourTwo (بخش پنجم)


50. ژاوی (اسپانیا)


ژاوی


هافبکی تاریخ ساز که خیلی راحت در قلب هواداران تیم ملی اسپانیا و بارسلونا نشست. اما اگر بخواهیم او را دقیق تر تعریف کنیم و نفوذش را نشان دهیم، باید بگوییم وی کسی بود که دوران جدیدی را در فوتبال آغاز کرد. ژاوی ضربان فوتبال بود. او ریتم بازی را در دست می گرفت و همه چیز را در اختیار داشت. او با 133 بازی ملی، سومین بازیکن باسابقه تیم ملی اسپانیا است (پشت سر کاسیاس و راموس)؛ هرناندز اولین کاپیتان تاریخ بارسلونا محسوب می شود که دو بار سه گانه را فتح کرده است.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: یک جام جهانی، دبل کردن در لالیگا، حضور در تیم سال یوفا و کسب عنوان سومین بازیکن سال دنیا همگی در سال 2010



 


 


 



49. نیلتون سانتوس (برزیل)



مردی که در دهه 1950، در پست دفاع چپ یک انقلاب ایجاد کرد و ترسی برای عبور از خط میانه زمین و عمل کردن به عنوان یک نیروی تهاجمی نداشت. او و گارینشا بهترین دوست های یکدیگر بودند. سانتوس یک عضو غیرقابل جایگزین در یکی از قوی ترین تیم های تاریخ برزیل بود. او برای چهار جام جهانی به تیم ملی دعوت شد و توانست در 1958 و 1962 مدال طلا را بر گردن خود ببیند. او به دلیل مهارت بسیار بالای خود، از تمامی جوانب و جزئیات بازی آگاه بود و به همین منظور لقب «دانشنامه فوتبال» را به او دادند.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: در جریان جام جهانی 1962، سانتوس در درون محوطه جریمه بر روی بازیکن تیم ملی اسپانیا مرتکب خطا شد و بلافاصله یک گام به بیرون محوطه جریمه آمد. همین موضوع، باعث گمراه شدن داور شد و به جای ضربه پنالتی، داور ضربه آزاد اعلام کرد. برزیل اگر آن بازی را واگذار می کرد، از دور رقابت ها حذف می شد.



48. مایکل لادروپ (دانمارک)


مایکل لادروپ


بازیسازی با کیفیتی همواره درخشان، موجب شده لادروپ به عنوان بهترین بازیکن تاریخ دانمارک شناخته شود و در میان بهترین بازیکنان اروپایی قرار گیرد. در بارسلونا او یک نیروی شجاع و قوی از تیم رویایی یوهان کرایوف بود که چهار قهرمانی متوالی لالیگا در اوایل دهه 90 کسب کرد و توپ را به شکل هنرمندانه ای به گردش در می آورد. سپس با حرکت به سمت رئال مادرید از خودش جربزه نشان داد و امیدهای قهرمانی تیم سابقش را همان جا از بین برد. مسلماً وی را می توان بهترین بازیساز چهار دهه اخیر دانست، که طرفدارانی در هر دو غول اسپانیایی دارد. رائول وی را "بهترین بازیکنی که تاکنون دیده است" می داند و آندرس اینیستا از وی به عنوان "بهترین بازیکن تاریخ فوتبال" نام می برد.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: در سال 1992 به همراه بارسلونا فاتح جام باشگاه های اروپا شد، جایزه ای که به چهار سال رویایی بارسا تعلق دارد.



 


 



47. روبرتو ریولینو (برزیل)


روبرتو ریولینو


معروفترین سیبیلوی فوتبال برزیل، یک پای چپ غیر قابل پیش بینی داشت و برای ضربات اتمی اش شناخته می شد. او بهترین بازیکن برزیل در تیم خارق العاده ای که در جام جهانی 70 حریفان را در هم می شکست، بود و اولین کسی بود که دریبل الاستیکو (یا فلیپ فلاپ) را به وجود آورد که در آن توپ را به یک سمت حرکت می داد و سپس به صورت برق آسایی به سمت دیگر به حرکت در می آورد (دریبلی که در سال های اخیر توسط رونالدو، رونالدینیو و کریستیانو رونالدو مورد استفاده قرار گرفته است). ماریو برتینی مدافع سابق تیم ملی ایتالیا نمی توانست ببیند که چه اتفاقی رخ داده است و توانایی توقف ریولینو را در پیروزی 4-1 برزیل مقابل ایتالیا در فینال جام جهانی 70 نداشت.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: ضربه آزاد همچون گلوله ریولینو در اولین دیدار جام جهانی 1970 مقابل چکسلواکی که تبدیل به گل شد، که توسط هواداران مکزیکی به "ضربه آزاد اتمی" معروف شد.



46. خوان آلبرتو شیافینو (اروگوئه)


خوان آلبرتو شیافینو


یک بازیکن بلند قامت و لاغر اندام، شیافینو دارای مهارت های فنی فوق العاده ای بود که برای حریفانش ناخوشایند بود. او یکی از برجسته ترین بازیکنان دوران خودش بود و چهار بار با پنارول قهرمان اروگوئه شد و سپس به سمت ایتالیا حرکت کرد تا طی پنج سال، سه بار به همراه میلان فاتح سری آ شود. بزرگترین دستاورد او بدون شک در جام جهانی 1950 به دست آمد، رقابت هایی که در آن اروگوئه موفق شد در برابر همه شانس های قهرمانی پیروز شود و در نهایت عنوان قهرمانی را کسب نماید.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: در فینال جام جهانی 1950، شیافینو گل مساوی را در برابر برزیل به ثمر رساند و به اروگوئه کمک کرد تا یکی از بزرگترین حس های تمامی ادوار را لمس کند.



45. اولگ بلوخین (اوکراین)


اولگ بلوخین


بلوخین که در سال 1975 برنده توپ طلای اروپا شده بود، یک مهاجم غیر قابل توقف در آن روزها بود. سریع و ماهر، وی می توانست با سرعتش از مدافعان حریف عبور نماید و به دلیل جایگری های فوق العاده اش در محوطه جریمه شناخته می شد. او در سال های اولیه تحت هدایت والری لوبانوفسکی افسانه ای در دیناموکیف، به یک ستاره بزرگ تبدیل شد و موفق به زدن 266 گل در تمامی رقابت های برای این باشگاه شد. وی به همراه دیناموکیف موفق به کسب شش عنوان قهرمانی لیگ شوروی شد و به اولین باشگاه شوروی بدل شدند که یک جام اروپایی را کسب کردند. آن ها در سال 1975 قهرمان جام برندگان جام اروپا شدند و این عنوان را در سال 1986 تکرار کردند.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: بلوخین در دیدار دینامو کیف در مقابل بایرن مونیخ در سوپرجام اروپا در سال 1975 عالی ظاهر شد و در دو پیروزی 1-0 و 2-0 در مقابل حریف در دیدارهای رفت و برگشت، زننده هر سه گل تیمش بود.



44. دی دی (برزیل)


دی دی


"من در مقایسه با دی دی چیزی نیستم. هرگز حتی به میزان خوبی وی نزدیک هم نخواهم شد. او الگوی من است؛ کسی که به او می نگرم. نخستین کارت های بازی که خریداری کردم، تصاویر دی دی را روی خود داشتند." این جملات را پله در مورد دی دی گفته است. چه خواسته دیگری می توان داشت؟ شاهزاده اتیوپیایی که از آمادگی بدنی چشم نوازی نیز برخوردار بود، در سال های 1958 و 1962، قهرمانی در جام جهانی را برای برزیل به ارمغان آورد. او بابت شیوه ویژه خود در نواختن ضربه های ایستگاهی که در برزیل به آن فولا سکا (برگریزان) می گفتند، شهرت داشت؛ شیوه ای که امروز کریستیانو رونالدو از آن بهره می برد. دی دی حضوری کوتاه در رئال مادرید داشت ولی نتوانست پا به پای آلفردو دی استفانوی آرژانتینی به پیش بتازد.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: دی دی مغز متفکرِ دو موفقیت آغازین برزیل در جام های جهانی بود و در سال 1958 عنوان بهترین بازیکن این بازی ها را از آن خود کرد.



43. فریتز والتر (آلمان)


فریتز والتر


فریتز والتر اکثر دوران فوتبال خود را در میانه میدان بازی کرد، اما میانگین گلزنی او حدودا یک گل در هر بازی است. وی 20 سال دوران فوتبال خود را در کایزرسلاترن سپری کرد و علی رغم پیشنهادات وسوسه کننده از خارج کشور، وی با کایزرسلاترن دو بار قهرمان آلمان شد و همیشه در این تیم ماند. او در کنار برادر کوچکترش اوتمار که مهاجم نوک بود، علاوه بر رهبری کایزرسلاترن، کاپیتان آلمان غربی در جام جهانی 1954 بود که آن ها قهرمان جهان نیز شدند. والتر در این مسابقات سه گل به ثمر رساند، اما سهمش در کل این مسابقات بسیار بیشتر بود. امروزه در آلمان جایزه ای به نام فریتز والتر نام گذاری شده است که هر ساله به برترین بازیکن بااستعداد آلمانی داده می شود.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: نقطه قابل توجه دوران فوتبال والتر، فینال جام جهانی 1954 برابر مجارستان بود که او در پیروزی 3-2 تیمش، دو گل به ثمر رساند.



42. ماتیاس سیندلار (اتریش)


ماتیاس سیندلار


به موتزارت فوتبال مشهور بود، سیندلار یکی از بهترین ستاره‌های دهه 1930 میلادی بود که تیم ملی اتریش را رهبری می‌کرد. بازیکنی با قدرت تصور بالا، مبدع و به شدت با استعداد. او در زمین می‌دوید و آنقدر برای تیم ملی اتریش خوب بود که در 43 بازی خود، 26 گل بزند. بدون تردید او در تیم باشگاهی‌اش، آستریا وین هم یک رهبر بی‌ نظیر بود. قهرمانی در لیگ اتریش و بالا بردن پنج جام قهرمانی؛ سیندلار نظرات سیاسی هم داشت. در جریان پیروزی 2-0 اتریش در برابر آلمان در سال 1938، یک سال پیش از تهاجم آلمان نازی به اتریش، خوشحالی فراموش نشدنی ای داشت. او حتی مرگ مشکوکی هم داشت. درحالی که تنها 35 سال داشت، از دنیا رفت اما برای همیشه به عنوان یک اسطوره در یادها می ماند.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: سیندلار به عنوان کاپیتان اتریش موفق شد به مرحله نیمه نهایی جام جهانی 1934 ایتالیا برسد. جایی که آن‌ها در یک بازی بحث برانگیز از تیم میزبان شکست خوردند و نتوانستند به فینال برسند.



41. جانلوییجی بوفون (ایتالیا)


جانلوییجی بوفون


بیشتر فوتبالیست‌ها، زمانی که به سن 30 سالگی می‌رسند، شروع به افت می‌کنند، زمان کار خودش را می‌کند و افت تدریجی بازیکنان را به دنبال دارد. امّا بوفون، توانسته طول عمر و کیفیت فوتبالش را متعادل کند، بیشتر شبیه فیلم کاپولا در دهه 90. او ژانویه وارد 40 سالگی می‌شود، درحالی که در پنج سال اخیر با یوونتوس قهرمان سری آ شده است و در دو فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز حضور داشته است. او که به عنوان وارث دینو زوف پا به میادین فوتبال گذاشت، به همراه دینو زوف، تبدیل به دو دروازه بانی شدند که در نیم قرن اخیر، جز دو نفر ابتدایی لیست توپ طلا بوده اند.


برهه برجسته زندگی حرفه ای: صعود به سری آ به همراه یوونتوس در فصل 2006/07، در فصلی که به دلیل کالچوپولی یووونتوس راهی سری بی شد، تصمیم بوفون برای ماندن در تیم و جنگیدن برای بازگشت به سری آ، یکی از حیاتی ترین لحظات تاریخ باشگاه یوونتوس بود.



 


 


گردآوری ویدیوها: محمدحسن خدادوستان



[ad_2]

منبع لینک by [author_name]

یادداشت ویژه؛ مهمترین خرید یونایتد

[ad_1]

وبسایت نود: شش ماه از اولین فصل حضورش در چلسی گذشته؛ ژوزه مورینیو سه ناحیه کلیدی و معیوب تیمش را شناسایی کرده؛ همه شکاف‌ها به پسری اشاره می‌کردند که کارش را در فوریه ۲۰۱۴ با چلسی شروع کرد همان پسری که در کنفرانس خبری چلسی را با وجود پیروزی بیرون از خانه مقابل سیتی و فاصله دو امتیازی با این تیم در صدر جدول مدعی قهرمانی ندانست. او از فقدان نبوغ گلزنی رنج می‌برد و در خط میانی هم خلاقیتی نداشت؛ مشکلاتی که با خرید تابستانی دیگو کاستا و سسک فابرگاس برطرف شد اما بازهم در ژانویه او بود که در زمستان از بنفیکا به چلسی آمد تا شکاف‌ها را پُر کند.

چلسی در سال ۲۰۱۴ ده بازیکن خرید اما فقط همین سه بازیکن خریدهای مهم بودند؛ چیزی که از همان اولین لحظه اولین بازی فصل مقابل برنلی (که شکست خوردند) مشخص بود. سه مشکل اساسی چلسی در فصل قبل از آن سهم هر یک از این سه بازیکن شد و شاید اغراق نباشد که بگوییم دقیقا از همان لحظه بود که گام برداشتن چلسی در مسیر رسیدن به قهرمانی آغاز شد. مورینیو به چنین تغییرات کلیدی در تیمی که یکسال در آن حضور داشت، عادت کرده بود. از زمانی که در سال ۲۰۰۲ به پورتو پیوست، او همیشه در دومین فصل قهرمانی لیگ را به‌دست آورده بود. در پورتو، چلسی، اینتر، رئال مادرید و دوباره چلسی. انگار برای مورینیو داشتن فرصت زمانی برای سازماندهی تیمش یک نقطه میانی راضی کننده است اما این فرصت آنقدر کافی نیست که او بتواند آن‌ها را از فکر خودشان خالی کند و برای منافع پایدار خودش بهره ببرد.

ماتیچ بین سه خرید اصلی یونایتد در این تابستان قرار گرفت. هر کدام از آن‌ها تیم‌شان را برجسته‌تر می‌کنند و هر یک، مساله خاص خودشان را دارند. لوکاکو باید برای یونایتد فقط گل بزند؛ مشکلی که فصل گذشته این تیم حتی مقابل تیم‌های کوچک هم با آن مواجه بود. ویکتور لیندولف باید ثبات را به مرکز خط دفاعی تیم اضافه کند؛ جایی که مشخصا مورینیو در فصل قبل هرگز از آن راضی نبود. اما در بحث ساختار تیمی ماتیچ احتمالا از هر دوی آن‌ها مهم‌تر است. مورینیو همیشه خواسته پشت خط میانی بازیکنی داشته باشد که آن‌جا حکم‌رانی کند؛ بازیکنی که بتواند موقعیت‌یابی، ثبات و کنترل را به تیم اضافه کند؛ کسی که گل‌ زدن و از دست دادن توپ برایش به یک اندازه معجزه است.

در پورتو او کستینیا را داشت. در اولین دوره مربیگری‌اش در چلسی ماکه‌له‌له این کار را انجام می‌داد. در اینتر استبان کامبیاسو و در مادرید لاسانا دیارا یا ژابی آلونسو و در نهایت در چلسی نمانیا ماتیچ این وظیفه را بر عهده داشتند. فصل قبل وقتی مایکل کریک را در اختیار نداشت، آندر هررا در این پست حضور داشت اما این هافبک اسپانیایی ذاتا شبیه یک بازیکن بدمینتون است؛ بازیکنی که می‌تواند ارتباط عقب و جلوی تیم را در کنار بازیکنان توپ نگه‌داری مثل پدرو مندس، تیاگو مندس، میشائیل بالاک، خاویرزانتی یا رامیرس برقرار کند.

این نقشی است که عمیقا روی تمام تیم تاثیر می‌گذارد. این بازیکن جریان تازه‌ای جلوتر از مدافعان مرکزی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود مهاجم تیم سخت‌تر گیر بیفتد. همچنین شکل تیم را فشرده نگه می‌دارد و پرس تیمی را رهبری می‌کند. چلسی از ماتیچ با داشتن همه این ویژگی‌ها به‌خاطر وجود انگولو کانته صرف‌نظر کرد. کانته به دلیل داشتن انرژی زیاد هم در این پست و هم پست‌های دیگر توانایی بازی دارد اما نمی‌توان فراموش کرد که ماتیچ در دوران همکاری کوتاه مدتش با مورینیو، بسیار برای چلسی اهمیت داشت.

چیزی که اکنون مهم است، وفاداری ماتیچ به مورینیو است. احترام او به مربی‌اش از همان بازی مقابل ساوتهمپتون در اکتبر سال ۲۰۱۵ که در دقیقه ۲۸ بازی تعویض شد، مشخص بود. شاید از نگاه دیگران این تعویض برای ماتیچ تحقیرآمیز بود و رابطه‌اش با مورینیو را تیره و تار می‌کرد اما این بازیکن بازهم ارادتش به آقای خاص را حفظ کرد. در تابستانی که مورینیو در اظهار نظری عجیب از سیاست یونایتد در نقل و انتقالات انتقاد کرد و ناراحتی خود را نشان داد، اینکه ماتیچ پیرو مربی ۵۴ ساله خود است و هرجا او می‌رود پیوندش را حفظ می‌کند، راه نفس یونایتد را باز نگه داشته. ماتیچ حالا در میان خریدهای کلاسیک مورینیو در فصل دوم حضورش در یک تیم قرار گرفته. حضور ماتیچ باعث می‌شود که نه تنها یکی دیگر از آن مشکلات یونایتد پوشیده شود، بلکه دیگر بازیکنان هم راحتتر کارشان را انجام دهند.

جاناتان ویلسون - گاردین


[ad_2]

منبع لینک by [author_name]

ده گوشی محبوب هفته

[ad_1]







ده گوشی محبوب هفته

ده گوشی محبوب هفته: درهفته جدید لیست بروزشده پرفروش ترین گوشی ها در بازار جهانی را خدمتتان ارائه می کنیم. گوشی Samsung Galaxy J7 Pro دومین گوشی از سری J7 است که در سه هفته اخیر در جدول یکی از رتبه های بالا را به خود اختصاص داده است و در لیست این هفته مقام اول را دارد.


در هفته گذشته گوشی Nokia 6 رتبه اول را داشت و در این هفته رتبه دوم را دارد، گوشی Galaxy S8 رتبه سوم را داشت و هنوز جایگاهش تغییر نکرده است.


Xiaomi Redmi Note4 با یک درجه ارتقا در جایگاه چهارم قرار گرفته است و از گوشی Samsung Galaxy J7 Prime  در این هفته فروش بهتری داشته است، Xiaomi Redmi4 4X نیز در این لیست قرار گرفته و ششم است.


در هفتمین جایگاه نام گوشی جدید Xiaomi Mi 5X که در این هفته عرضه شد را داریم، این گوشی خیلی سریع وارد لیست ده گوشی محبوب نزد کاربران شده است.


Samsung Galaxy J7 Max در جایگاه هشتم است، گوشی One Plus 5 نیز تنازل رتبه داشته است و اکنون نهم است. در رتبه آخر نیز Galxy J5(2017) قرار دارد، بنابراین از ده گوشی برتر چهار عدد آن  از سری گوشی های Galaxy J است که نشان دهنده محبوبیت این سری بین مردم است.


  1. Samsung Galaxy J7 Pro

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. Nokia 6

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. Samsung Galaxy S8

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. Xiaomi Redmi Note 4

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. Samsung Galaxy J7 Prime

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. (Xiaomi Redmi(4X

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. Xiaomi Mi 5X

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. Samsung Galaxy J7 Max

ده گوشی محبوب هفته


  1. OnePlus 5

ده گوشی محبوب هفته


 


  1. (Samsung Galaxy J5 (2017

ده گوشی محبوب هفته


شما می توانید جذاب ترین اخبار و مقالات دنیای تکنولوژی را در کانال تلگرام زوم تک دنبال کنید. برای عضویت در این کانال، اینجا کلیک کنید.






Yes, Netflix owes $20 billion and it damn well should

[ad_1]

Wars are expensive.


The internet is aflutter with the "news" that Netflix has $20 billion of debt, leading to a sudden rush to question whether the company is doomed or about to collapse or cancel its big shows. 


First off, Netflix doesn't have $20 billion in debt. Netflix has $4.8 billion in debt, and then deals with content partners for $15.7 billion. Notable difference, but, yes, Netflix is going to need to pay out that money.


That said, this isn't some sudden surprise. Netflix's finances have been closely examined by a small army of analysts and financial journalists. Some think the company's spending too much, other think they're right on track for global domination. 


Owing money, whether in the form or debt or deals with other content companies, is just part of the plan.


In less than a decade, Netflix has changed the entertainment business, as well as how people think about the future of media. Now, it's on the cusp of becoming the first truly global media network. You don't do that without spending a lot of cash. 


And you don't get a lot of cash without taking on some debt.


That money is being plowed into two main areas: expansion and content. Netflix has been expanding aggressively into foreign markets and has mostly been successful. The company now has more non-U.S. subscribers than U.S. subscribers. Meanwhile, it's spending big on making new shows, bringing in comedy specials, and experimenting with big names like Chelsea Handler. 


To do that, Netflix has been borrowing a lot of money that will need to be paid back. And it's spending that money faster than it's making money right now.


Can Netflix go on like this forever? Nope, but that's not the plan.


Every company has debt


You know who else has debt? Apple! $100 billion of it, to be somewhat exact. 


So does every other major company. Does Netflix have more than others? Not really. Netflix has claimed it has far less debt compared to other companies its size, but that's also a little misleading. It really has about the same amount of debt as other comparable media companies. 



This is not to excuse the risk that Netflix faces, but rather to point out that the company has a very definite reason for this debt—growth.


Global domination


Netflix is spending aggressively to attract new subscribers and expand into new regions (so it can get even more subscribers). 


It's easy to forget that Netflix has only been making its own shows for about four years, with the launch of House of Cards. It's still a new entrant to the content world, and it's spending to figure it out.


It's also begun making content for non-U.S. regions, something most of its competitors can't do. Expansion outside of the U.S. is a key part of Netflix's plan, and a major reason why investors have big up the company's stock to more than $180.


That stock price is part of the problem. Netflix is still very much a bet on the future, and the company's plan is still years from completion. That hasn't stopped investors from valuing it like an already-mature media company.



They're not alone


Netflix isn't plowing tons of cash into new shows because it just loves to watch TV. It's because it's facing a growing group of competitors that are also writing big checks.


"Amazon, us, Hulu, and a lot of international players, Sky and Gleam and others, are investing in original content. People want on demand," Netflix CEO Reed Hastings told CNBC. "It is competition that hurts and on the other hand, it is getting internet viewing more popular with everyone."


Even more competitors are just getting started, and they've got even bigger pockets. Apple is just starting to make its own original content, and there's plenty of belief in the entertainment world that it's going to eventually make a very big splash. Facebook is also starting to put money into Netflix-style content. 


With those competitors looming, it's even more important for Netflix to grow quickly and establish its place in as many homes as possible. 


The price of doing business


Netflix would love to stop borrowing money, stop spending money on original content, and keep raking in cash and new subscribers. Sadly, it just doesn't work like that. 


Netflix's future rests on building out a big enough network and eventually optimizing its operation. That could (and probably will) mean spending less on content. It could (and almost definitely will) mean raising its prices. It's a balancing act that every company tries to do. 


Netflix's pitch is that it's in the best position to do so. It has the widest reach, rich data from its customers, and a growing understanding of how to make good shows. Once it reaches this point, it will still have debt—but it will pale in comparison to how much money its making. 


That's how it expects to win the war—and it wouldn't happen without debt.





Https%3a%2f%2fvdist.aws.mashable.com%2fcms%2f2017%2f7%2f58029b1f a2b2 2ac6%2fthumb%2f00001






[ad_2]

لینک منبع