[ad_1]
آخرین تغییرات موجود در نگارش
21.2 (961010)
·
آخرین
تغییرات در دریافت از سناد
ابتدا فایل را دانلود کرده , سپس وارد برنامه Helper دانا شده و در بخش بروز رسانی سیستم گزینه سوم را انتخاب و مسیر ذخیره سازی فایل نگارش را برای سیستم معرفی نمایید.
یرروی فایل حاصل کلیک راست نموده و با انتخاب گزینه Extract Files فایل را از حالت فشرده خارج کنید و در پوشه ایجاد شده برای برنامه ( در Program Files گزینه Pajoohesh و پوشه دانا) کپی نمایید
[ad_1]
در حال بارگذاری
شما از یک مرورگر منسوخ شده استفاده می کنید.
کاربر گرامی ؛ برای مشاهده بهتر این سایت و کارایی بهتر امکانات آن می توانید یکی از مرورگر های زیر را دانلود و نصب نمایید.
توصیه می شود برای استفاده و مشاهده وب سایت ها از این مرورگرها استفاده نمایید.
[ad_1]
فیلم Mother! تعریفی از مذهب، سیاست، حکومت، جنگ، خودخواهی، حسادت، حیات، مرگ و داستان بی‌انتهای زندگی است. با بررسی آن همراه ما باشید.
یک آرامش قبل از طوفان، یک وحشت خزنده، یک جنون کُدگذاری شده؛ راستش کلمات کمی وجود دارد که بتوان با آن فیلم Mother! را توصیف کرد. شاید فاجعه‌ای که خود معجزه است. یک گزاره از حرف‌های زیبا که کم کم به پارانویا و روان‌گسیختگی تعبیر می‌شود. فیلم انگار به یک زبان بیگانه سخن می‌گوید؛ کاملا غریبه است اما در عین حال حرف‌هایش مستقیم و ساده به نظر می‌رسد. بیننده با تماشا کردن فیلم Mother! ریسک بزرگی را پذیرفته است. چرا که در وحشت استادانه فیلم به مفهومات گزنده‌ای از هنر سینما می‌رسید. فیلم Mother! نقطه جوش مخاطب آثار هالیوودی است. ساخته دارن آرنوفسکی برای ترسناک شمرده‌شدن کمی مزحک به نظر می‌رسد. فیلم برای آنکه مفهومی ارائه کند به ژرف‌گرایی و تخیل بیننده نیاز دارد. بدون آن، احتمالا در سالن سینما هو می‌شود. با این حال در مدیوم جدیدی که دارن آرنوفسکی به پرده سینما آورده است و برای مخاطبی که به چنین سیاستی عشق می‌ورزد، Mother! برترین فیلم ساخته شده در سال 2017 به حساب می‌آید.
توجه: از آن جایی که مطلب پیش رو با هدف نقد و بررسی فیلم Mother! به رشته تحریر درآمده، لذا احتمال می‌رود که در مابین بحث‌های موجود بخشی از روند کلی اثر برای مخاطب فاش شود. پس اگر تا به این لحظه موفق به تماشای جدیدترین ساخته دارن آرنوفسکی نشده‌اید، از خواندن ادامه مطلب صرف نظر کنید؛ چرا که این مقاله حاوی اسپویل است.
Mother! در سکوت آغاز می‌شود و رفته رفته پدیده‌های درون فیلم بدون تعریف باقی می‌مانند. انگار در یک آخر هفته عمری از زندگی شخصیت‌ها می‌گذرد و آن‌ها به طور مداوم رشد می‌کنند. مثلا شما زن خانه داری را می‌بینید که در طول یک روز قتلی را نظاره می‌کند، مراسم ختمی پس از دو دقیقه جایش را به جشن و پایکوبی می‌دهد، مادر قصه ما باردار می‌شود، گویی فردای آن روز بچه به دنیا می‌آید و… در طول این یک عمری که دو ساعت طول می‌کشد، مخاطب با گنجینه‌ای از مفاهیم دینی و سیاسی روبه رو است. فیلم Mother! انگار بدون هیچ مکثی روایت می‌شود و برای بیننده در یک سکانس آغاز و در همان صحنه هم پایان می‌یابد. Mother! تقریبا قصه ندارد و شخصیت‌های داستان بیشتر تمثیلی از یک رویداد بزرگ تاریخی یا موضوعات مذهبی و سیاسی هستند. حقیقتا هم نمی‌توانم بگویم که این فیلم شروع و پایان مشخصی دارد؛ چرا که در واقعیت چیزی شروع نشده است که بخواهد پایان یابد. فیلم Mother! کلاس درسی از هنر هفتم است که بیننده در آن به درک عجیبی از موضوعات مختلف خواهد رسید. بر اساس قضاوت بیننده فیلم Mother! (که واقعا چرا Mother!؟) می‌تواند شاهکار یا زباله باشد.
احتمالا این فیلم بیشتر مخاطب خاص می‌طلبد و برای عده‌ای اصلا خوش‌آیند جلوه نمی‌کند. این جاه‌طلبی فی‌نفسه و ذاتا چیز بدی نیست، اما فیلم Mother! مشکلاتی هم دارد.
فیلم در رابطه با زندگی یک زن خانه‌دار و نویسنده خبره‌ای است که در کنار هم می‌خواهند باقی عمرشان را در یک خانه و به دور از اجتماع بگذرانند؛ البته که این تعریف تنها به ماجرای فیلم Mother! شکل می‌دهد و در حقیقت چنین چیزی وجود ندارد. خانه احتمالا خود تعریفی از دنیای کنونی انسان‌ها بوده و میهمانانی که وارد آن می‌شوند هم مجموعه‌ای از اتفاقات کُدگذاری شده است. فیلم Mother! متظاهرانه عمل می‌کند؛ تا جایی که جنبه‌های تخیلی این خانه رسما بیننده را مجاب به ژرف‌گرایی کرده و آن را وادار به جستجو در معانی سکانس‌هایش می‌کند. به همین دلیل، چنان چه پیشتر هم گفته شد، احتمالا این فیلم بیشتر مخاطب خاص می‌طلبد و برای عده‌ای اصلا خوش‌آیند جلوه نمی‌کند. این جاه‌طلبی فی‌نفسه و ذاتا چیز بدی نیست، اما فیلم Mother! مشکلاتی هم دارد. گویی جدیدترین ساخته دارن آرنوفسکی در طراحی تک تک سکانس‌ها بلاتکلیف بوده است. نه کاملا ترسناک است، نه حتی جنایی، نه درام قابل توجهی دارد و نه قصه‌ای به طور تمام و کمال روایت می‌گردد. در عین حال فیلم Mother! تمامی این ویژگی‌ها را دارد. مانند آن سکانسی که ورونیکا (با بازی جنیفر لارنس) لامپ خونی شده‌ای را در زیرزمین می‌یابد و ناگهان منفجر شده و مانند ماده‌ای اسید مانند دکوراسیون خانه را می‌شکافد. یا لحظه‌ای که صورت یک سرباز در مقابل چشمان ورونیکا منفجر می‌شود و نمای چندش‌آوری را پدید می‌آورد. به عبارتی فیلم برای ترسناک بودن کمی عجیب به نظر می‌رسد.
راستش همیشه سخن گفتن به زبانی بیگانه و ترکیب چندین نوع استعاره دلیلی بر خوب بودن اثر نیست. فیلم Mother! اگر چه تا انتها با فکر مخاطبش ارتباط دارد، اما معمولا بیننده را سردرگم می‌کند. شاید به این دلیل که معانی زیادی را در قالب یک فیلم سینمایی گنجانده است و بیننده تا بیاید اتفاق قبلی را هضم کند، بعدی از راه می‌رسد. در حقیقت این سناریو است که داستان و محیطش را می‌سازد. اگر شخصیت‌ها توسط بیننده پذیرفته نشود یا داستان به گونه‌ای که باید منتقل نشود، آن هم با این بهانه که استعاره جزوی از فیلم Mother! است، باید بگوییم که آرنوفسکی ریسک اشتباهی کرده است. فرق یک ریسک اشتباه با ریسک‌های بزرگ در این است که نمونه‌هایی نظیر Mother! که بیشتر ریسک‌های اشتباهی را پذیرفته‌اند، در هر صورت شانسی برای بهبود عملکرد خود نمی‌یابند؛ چرا که در مجموع مسیر برخی ویژگی‌های اثر اشتباه است.
داستان از جایی شروع می‌شود که یک زن خانه‌دار به همراه همسرش برای هدف‌های نامشخصی روزگار می‌گذرانند. با ورود یک مرد غریبه به خانه جنیفر لارنس، صفی از اتفاقات یکی پس از دیگری خانه را بر سر صاحبانش خراب می‌کند. پزشک غریبه‌ای که آگاهانه قاتل سلامتی را هر روز استعمال می‌کند و احتمالا دهانش بوی الکل می‌دهد. ورونیکا تا پلک چشم‌هایش یکدیگر را لمس می‌کند، خانه‌ای پر از میهمانان ناخوانده را می‌بیند که گویی صاحب منزل قادر به بیرون کردن آن‌ها نیست. Mother! قانونی تعریف نمی‌کند. ما صرفا می‌دانیم که لوکیشن فیلم‌برداری خانه‌ای مخروبه است که پیشتر به جدال با آتش رفته و حالا ورونیکا و همسرش تصمیم گرفته‌اند که آن را از نو بسازند. وقتی ورونیکا در محاصره میهمانان زبان‌نفهمی قرار می‌گیرد (!)، ناگهان یک رویداد خانوادگی دخل فضاسازی فیلم را می‌آورد. برادری که سال‌ها به دیگر برادرش حسد می‌ورزیده و خانواده به واقع او را در نظر نمی‌گرفتند، با کشتن برادرش یک تراژدی خانوادگی را رقم می‌زند. اما مهم‌تر از این سکانس، اتفاقات بعد از آن است که گویی حتی از کنترل کارگردان هم خارج شده و ناگهان سیلی از رویدادهای غیر قابل توضیح بر سر بیننده خراب می‌شود. در طول یک روز مراسم ختمی برای مقتول گرفته می‌شود، شب همان روز چشن و پایکوبی به راه می‌افتد و بی‌آن که بدانیم چرا، میهمانان ناخوانده رابطه خوبی با ورونیکا ندارند. تا جایی که فیلم این خانه منحوس را حتی به میدان جنگ و نبرد با سلاح‌ها جنگی بدل می‌کند، چند دقیقه‌ای آخرالزمان را در همین 100 متر جا به تصویر می‌کشد و سپس خط قرمز مذهب را هدف قرار می‌دهد. خاویر باردم تبدیل به نمادی از خدا بودن می‌شود و طرفداران او که پیشتر به بهانه کتاب از او حمایت می‌کردند، حالا به واسطه جدیدترین دست نوشته او کاملا خدابودنش را پذیرفته‌اند. در بیست دقیقه، ده‌ها تراژدی قابل لمس و کدگذاری شده از جلوی چشمان‌تان عبور می‌کند و بی آن که فرصت بستن دهان‌تان را پیدا کنید، کارگردان با یک کات فیلم را تمام می‌کند.
به همان اندازه که فیلم Mother! در انتخاب مسیرش دست و پا چلفتی است، بسیار مبهم و نامتعارف عمل می‌کند. گاها احساس می‌کنید که این ابهامات در خدمت فیلم نیستند؛ با این حال بهانه خوبی خواهند بود برای اینکه مخاطب مدام سر و گوشش بجنبد یا اینکه فیلم را برای بار دوم دیده و برداشت‌های کامل از آن داشته باشد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های فیلم Mother! این است که شما هرگز با یک قالب از شخصیت‌ها روبه رو نیستید و تمام کاراکترهای داستان همگی نمادی از یک واقعه، شخصیت، جلوه‌های مذهبی و سیاسی‌اند. فیلم مادر! قادر به هضم آن لقمه‌های بزرگی که بر می‌دارد نیست، اما به خودیِ خود در انتقال برخی مفاهیم ناتوان جلوه نمی‌کند. یک سری ویژگی‌های علمی تخیلی هم در این فیلم جای گرفته‌اند که حقیقتا نمی‌توان برایش معنا و مفهومی یافت. مثلا برای یک بیننده عام (مِن جمله نگارنده)، در نهایت مشخص نشد که سوراخ‌های کف خانه و آن دری که از خونی شدن دیوار به سمت ورونیکا گشوده شد به چه سرانجامی دچار گردید و بیننده چرا اصلا با چنین سکانسی روبه رو شد؟ برخی سکانس‌ها برای کُد یا نماد بودن بیش از اندازه گنگ و نامفهوم جلوه می‌کنند و چنان چه پیشتر هم اشاره شد، این موضوع گاهی در خدمت اثر نیست.
فیلم Mother! تعریفی از مذهب، سیاست، حکومت، جنگ، خودخواهی، حسادت، حیات، مرگ و داستان بی‌انتهای زندگی است. مجموعه‌ای از «چرا» و «چگونه»هایی که احتمالا قریب به کل بینندگانِ اثر با آن در زندگی مواجه بوده‌اند.
Mother! راوی یک قصه، داستان و مشتقات این چنینی نیست. در طول این دو ساعت، دوربین دقیقا در پشت شخصیت ورونیکا قرار گرفته و به ندرت از او فاصله می‌گیرد. بیننده تقریبا همان چیزی را می‌بیند که ورونیکا درحال دیدن آن است. تصمیم جالبی که فیلم‌برداری را در این اثر به یک پدیده قابل تحسین بدل کرده است. بله Mother! در حقیقت یک فیلم طعنه‌آمیز و پر از اما و اگری خواهد بود که برای سینمای عامه‌پسند هالیوود ساخته نشده است. فیلم Mother! تعریفی از مذهب، سیاست، حکومت، جنگ، خودخواهی، حسادت، حیات، مرگ و داستان بی‌انتهای زندگی است. مجموعه‌ای از «چرا» و «چگونه»هایی که احتمالا قریب به کل بینندگانِ اثر با آن در زندگی مواجه بوده‌اند. برای فیلمی نظیر Mother!، قابل لمس بودن یک ویژگی ناب است. آرنوفسکی به شکل قابل توجهی در تحقق این امر عملکرد خوبی داشته و تاحدودی و بخش بزرگی از فیلم ارتباط مستقیمی با حالات روحی بیننده‌اش خواهد داشت.
سینمای آرونوفسکی نمای جدیدی از مفاهیم عرفانی و پسا‌عرفانی است. از فیلم «نوح» گرفته تا «پی»، از «کشتی‌گیرها» گرفته تا «مرثیه‌ای بر یک رویا»، از «قوه سیاه» گرفته تا همین «مادر!»، آرنوفسکی همواره شما را به منظره جدیدی از هنر هفتم دعوت می‌کند. فیلم Mother! یک تجربه کاملا جدید است که برای اولین بار تعمل در رابطه با برخی مسائل هستی را جذاب جلوه می‌دهد. Mother! اگر چه ایراداتی در زمینه روایت دارد اما به راحتی می‌توانید آن را نادیده بگیرید؛ شاید اصلا احساس هم نشود. به عنوان یک فیلم در ژانر «وحشت روان‌شناختی» Mother! غریبانه و مخلوطی از چندین ویژگی بزرگ است. برخی از تصمیمات هم به نظر درست نمی‌آیند و در خصوص پایان‌بندی شاید بهتر بود فرصتی فراتر از کلیشه را به فیلم می‌دادیم؛ اگر چه آرنوفسکی از همین کلیشه به نتیجه‌گیری فوق العاده‌ای می‌رسد. تیم بازیگری و فیلم برداری باید بدانند که با خلق Mother! قدم بسیار بزرگی برداشته‌اند و یک اثر تماشایی و البته قابل تعمل به پرده سینما کشیده‌اند. همان دسته آثاری که به ندرت نمونه‌اش را بر روی پرده نقره‌ای سینما خواهید یافت.
مادر! همان کلمه‌ای که برای توصیف جدیدترین ساخته آرنوفسکی بهترین انتخاب است. هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند به این زیبایی هویت اثر را به دوش بکشد. فیلم Mother! از اولین پلان تا واپسین لحظات سکانس پایانی غریب و تماشایی است. ساخته‌ای که حتی نامش جای تعمل دارد. Mother! بهترین فیلم سال اخیر است، تنها به این دلیل که مانند بسیاری از آثار بزرگ سینمایی نمایی از انفجار یک بمب نیست. مانند Dunkirk نولان ضعف‌های داستانش را پشت نقاب تاریخی بودن پنهان نمی‌کند. Mother! را همان اندازه دوست دارم که دانکرک را نمی‌توان داشت. مجموعه‌ای از پندها و حرف‌های ناگفته سینما که در دو ساعت خلاصه می‌شود. فیلم شما را به سکوت کویر می‌برد، به دل طوفان می‌کشاند، جنگ به راه می‌اندازد (به معنای مستقیم جمله)، سلطنت به پا می‌کند، تعاریف مذهب غرب و شرق را به سُخره می‌گیرد، گوشه چشمی به تروریسم می‌اندازد و سرانجام چنان خاتمه می‌یابد که گویی اصلا شروع نشده است. تماشای این فیلم همان‌قدر که ضروری بوده، اجتناب ناپذیر است.
نمره کل: 10 از 10
[ad_1]
یازدهم آذرماه زن جوانی با مراجعه به کلانتری ۱۴۷ گلبرگ به مأموران اعلام کرد که توسط راننده یک دستگاه خودرو پراید ۱۴۱ نقره‌ای ربوده شده و در حالی که این شخص پس از سرقت کیفش قصد آزار و اذیت وی را داشته، در یک لحظه موفق به فرار از دست این شخص شده است.
با تشکیل پرونده مقدماتی با موضوع «آدم ربایی، سرقت مقرون به آزار و اذیت و ایراد ضرب و جرح عمدی» و به دستور بازپرس شعبه هفتم دادسرای ناحیه ۲۷ تهران، پرونده در اختیار پایگاه چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت.
شاکی پس از حضور در پایگاه چهارم پلیس آگاهی به کارآگاهان گفت: ساعت ۱۴:۳۰ از خیابان جشنواره به مقصد سیدخندان سوار یک دستگاه خودرو پراید ۱۴۱ نقره‌ای رنگ شدم؛ راننده فردی لاغر اندام، حدودا ۴۰ تا ۴۵ ساله با ته ریش و معتاد به نظر می‌رسید. در بین راه، در اتوبان باقری از مسیری رفت که بسته بود و عنوان داشت که اینجا بسته است و باید از مسیر دیگری برویم. بنده، چون به مسیر شهری آگاهی کامل ندارم، ابتدا باور کردم، اما در ادامه به او اعتراض کرده و تذکر دادم که از مسیر اصلی برود؛ ناگهان راننده از مسیر اصلی خارج شد و به مسیر فرعی در محدوده شهرک امید رفت. بنده که ترسیده بودم مکررا اصرار کردم که ماشین را متوقف کند یا به مسیر اصلی باز گردد، اما راننده بی توجه به صحبت‌هایم، سرعت ماشینش را زیاد کرد.
زن جوان افزود: قصد پریدن از ماشین را داشتم که راننده دستم را محکم گرفت و کشید و شروع به ضرب و شتم عمدی کرد و بین فاصله دو صندلی جلو انداخت و شروع به تهدید و فحاشی کردن کرد.گلوی مرا به شدت فشار می‌داد و ضربات محکمی به سر و صورتم می‌زد. قصد آزار و اذیت مرا داشت که با او درگیر شده و با تلاش زیاد و ضربات پا توانستم در ماشین را باز کرده و خودم را از ماشین به بیرون پرتاب کنم.
کارآگاهان پایگاه چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ با انجام تحقیقات میدانی و بهره گیری از تصاویر بدست آمده از دوربین‌های مداربسته موفق به شناسایی خودرو پراید ۱۴۱ نقره‌ای شدند. در بررسی ارکان هویتی خودرو اطلاع پیدا کردند که خودرو دارای سابقه سرقت بود و اول آذر در منطقه شهرری سرقت شده است.
در ساعت ۰۱:۳۰ بامداد هفدهم آذر عوامل گشت آشکار پلیس آگاهی در حین گشت زنی در محدوده اتابک به یک دستگاه خودرو پراید که به صورت مشکوک در داخل کوچه‌ای خلوت و تاریک پارک بود مشکوک شدند. در بررسی بیشتر مشخص شد که خودرو دارای سابقه سرقت بود و دستور دستگیری سرنشیان آن در سیستم جامع پلیس ثبت شده است.
راننده خودروی پراید با مشاهده گشت پلیس آگاهی اقدام به روشن کردن پراید و فرار از محل می‌کند. در زمان تعقیب و گریز، مأموران گشت متوجه حضور خانمی در قسمت سرنشین صندلی جلوی پراید شدند که با راننده درگیر شده است؛ نهایتا خودرو پراید از مسیر اصلی منحرف شده و با جدول کنار خیابان برخورد کرده و دچار ترکیدگی لاستیک می‌شود و راننده آن دستگیر می‌شود.
با دستگیری راننده پراید به نام «علیرضا» ۴۲ ساله و در بررسی سوابق وی مشخص شد که او از مجرمان سابقه داری است که بار‌ها به اتهام ارتکاب جرایم مختلف مرتبط با آزار و اذیت جنسی، آتش سوزی عمدی و سرقت اماکن در تهران، ورامین و استان اصفهان دستگیر و روانه زندان شده و در حال حاضر نیز تحت تعقیب دستگاه قضایی قرار دارد.
خانم جوانی که در زمان دستگیری متهم در داخل خودرو پراید حضور داشت و با متهم درگیر شده بود، پس از حضور در پایگاه چهارم پلیس آگاهی به کارآگاهان گفت:ساعت ۲۲ در حالی که هوا بارانی بود از محل کارم در افسریه به قصد رفتن به خانه خارج شده و به عنوان مسافر سوار یک خودرو پراید شدم. زمانی که در نزدیکی محل سکونت به راننده اعلام کردم که کمی جلوتر پیاده خواهم شد، ناگهان راننده خودرو را متوقف و به سرعت به عقب ماشین آمد؛ به من حمله ور شد و با دست، دهان و گلویم را گرفت؛ به زور مرا به صندلی جلو برد و در‌های ماشین را قفل کرد و مرا مورد آزار و اذیت قرار داد؛ در همین زمان بود که این شخص متوجه چراغ گردان ماشین پلیس شد که بلافاصله ماشین را روشن کرده و شروع به حرکت کرد. نهایتا پس از طی مسافت کوتاهی و در حالی که ماشین پلیس به دنبال ما آمده بود، با این شخص درگیر شده و موفق شدم تا خودرو را از مسیر اصلی اش خارج و در ادامه مأموران نیز اقدام به دستگیری راننده پراید کردند.
رئیس پایگاه چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ در ادامه این خبر، گفت: در ادامه رسیدگی به پرونده و با مواجهه حضوری بین اولین شاکی با متهم،زن جوان صراحتا و به صورت کامل متهم را مورد شناسایی قرار داده و در ادامه تحقیقات و با بررسی پرونده‌های مشابه، یکی دیگر از شکات پرونده نیز شناسایی و به پایگاه چهارم پلیس آگاهی دعوت شد.
سرهنگ فخرالدین افراسیابی افزود: با توجه به سوابق متعدد متهم در ارتکاب جرایم مرتبط با آزار و اذیت جنسی و به منظور شناسایی دیگر شکات احتمالی، متهم با قرار قانونی و برای انجام تحقیقات تکمیلی در اختیار پایگاه چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفته است.از شکات دعوت می‌شود تا برای شناسایی متهم و پی گیری شکایات خود به نشانی پایگاه چهارم پلیس آگاهی تهران بزرگ در سیدخندان – خیابان ابوذر غفاری – جنب کلانتری ۱۲۰ سیدخندان مراجعه کنند.
