[ad_1]
گروهی از پژوهشگران به تازگی دریافته‌اند که یک بدافزار خطرناک تحت پوشش یک آنتی ویروس تقلبی به گوشی‌های هوشمند با سیستم عامل اندروید حمله کرده و به اطلاعات تماس، پیام‌ها و حریم شخصی کاربران نفوذ و دسترسی یافته است.
به گزارش فاوانیوز به نقل از ایسنا، گروهی از پژوهشگران و محققان فعال در زمینه امنیت سایبری در موسسه تحقیقاتی سیسکو تالوس به تازگی دریافته‌اند که یک بدافزار خطرناک تحت پوشش یک آنتی ویروس تقلبی به نام ” Naver Defender ” به گوشی‌های هوشمند با سیستم عامل اندروید حمله کرده و به اطلاعات تماس، پیام‌ها و حریم شخصی کاربران نفوذ و دسترسی یافته و آنها را به منظور سوءاستفاده هکرها به سرقت می‌برد.
نام این بدافزار که KevDroid عنوان شده است، ابزار پیشرفته‌ای برای هکرها و مجرمان سایبری است که از این طریق می‌توانند از راه دور، به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی یابند. یکی دیگر از قابلیت‌های خطرناک این بدافزار آن است که می‌تواند تماس‌های تلفنی و صوتی کاربران با مخاطبانشان را ثبت و ضبط کند تا در صورت نیاز، هکرها از آنها سوءاستفاده کنند.
این بدافزار به دنبال تروجان خطرناکی که دو هفته پیش توسط پژوهشگران یک موسسه امنیتی تحت عنوان ESTsecurity در کره جنوبی کشف شد، شناسایی و اعلام شده است.متخصصان امنیتی در موسسه سیسکو تالوس با ارائه گزارشی کامل و طولانی، به انتشار جزئیات دقیقی از فعالیتهای این بدافزار اقدام کرده‌اند. آنها بر این باورند که هر دو بدافزار کشف شده به نوعی با کره شمالی ارتباط دارند و احتمالا تحت پشتیبانی و نظارت آنهاست.این بدافزار جدید که در دو مدل و نسخه در گوشی‌های هوشمند اندرویدی منتشر شده است، قابلیت های زیر را داراست:۱. ثبت و ضبط تماس‌های تلفنی و صوتی۲. سرقت اطلاعات و مشاهده تاریخچه جست‌وجو در وب سایتهای مختلف۳. سرقت اطلاعات و فایل‌های ذخیره شده در گوشی هوشمند۴. دسترسی به نسخه خام و اصلی ( root ) گوشی هوشمند۵. سرقت تاریخچه تماس‌های تلفنی۶. سرقت ایمیل و پیام‌های متنی ارسالی و دریافتی۷. جمع آوری داده‌های مرتبط با مکان جغرافیایی کاربران تنها در ۱۰ ثانیه۸. جمع آوری و دسترسی به اپلیکیشن‌ها و نرم افزارهای دانلود و نصب شده توسط کاربر
به گفته تحلیلگران و بر اساس اطلاعات سایت مرکز مدیریت راهبردی افتا، تمامی این داده‌های به سرقت رفته در اختیار گروهی از هکرهای پیشرفته قرار خواهد گرفت که از راه دور قادر خواهند بود، کنترل گوشی هوشمند اندرویدی کاربران را در دست بگیرند و از اطلاعاتشان برای مقاصد شوم خود سوءاستفاده کنند.
اما به کاربران گوشی‌های اندروید توصیه می‌شود که بهطور مرتب برنامههای نصب شده بر روی گوشی‌های خود را بررسی و برنامههای مخرب، ناشناخته یا غیرضروری که بدون اطلاع یا رضایت کاربر در لیست برنامهها وجود دارد را پیدا و حذف کنند.همچنین به کاربران گوشی‌های هوشمند توصیه می‌شود مراحل زیر را برای امن ماندن در مقابل این اتفاقات رعایت کنند:۱. هرگز اپلیکیشن‌ها را از فروشگاههای شخص ثالث نصب نکنند.۲. ویژگی ‘verify apps’ را در قسمت تنظیمات فعال کنند.۳. “unknown source” را هنگامی که از آن استفاده نمیکنند غیرفعال کنند.۴. آنتی ویروس معتبر و شناخته شده نصب کنند.۵. بهطور منظم از گوشی خود back up بگیرند.
[ad_2]
لینک منبع
من «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» را روی پرده بزرگ در پاریس دیدم. می‌دانستم که فیلم در فضا اتفاق می‌افتد اما انتظار نداشتم که چنین بازتاب عجیبی درباره بشریت باشد. حتی مطمئن نیستم که فلسفه اسرارآمیز فیلم را فهمیده باشم، آن یکدستی سیاه را. اما همه فیلم را پذیرفتم. امکان ندارد فقط یکی از جنبه‌های «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» را تقلید کنید. این یک قلمروی اختصاصی است. تابوست. جلوه‌های ویژه مدرن فیلم زیبا هستند حتی شبیه به طراحی رقص. جالب است که آن تاثیر فیزیکی مشابه را ندارند. نظرم وقتی به خودم اثبات شد که برای فیلم علمی-تخیلی «high life» خواستم همان جلوه‌ها را به کار ببرم و دیدم غیرممکن است.
آرتور سی.کلارک و استنلی کوبریک که با هم روی فیلم کار می‌کردند روحیه مشابهی داشتند. آنها معتقد به نوعی عرفان، کنجکاو و خیلی باهوش بودند و بی‌نهایتی جهان تحت‌تاثیرشان قرار می‌داد. اگر قرار بود فیلمی برمبنای «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» ساخته شود قطعا آن فیلم «هوش مصنوعی» است. فیلم پایان نوع بشر را پیش‌بینی می‌کند. استنلی ما را قانع می‌کند که مهم نیست ۵۰ سال یا ۵۰۰ سال دیگر زندگی کنیم، در مقیاس بزرگ زمان، این‌ها لحظات کوتاهی است.
اگر قرار باشد مسیرم را از ابتدا تا جایی که الان ایستاده‌ام دنبال کنم، مرد جوانی را بخاطر می‌آورم که به دیدن «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» رفته بود. کوبریک به داگلاس ترامبال اجازه داده بود که درباره هر چیزی که بنظرش ضروری می‌رسید رویاپردازی کرده و آن را کشف کند. و این باعث شد شاهد سطحی از تعمق باشیم که پیش از آن روی پرده سینما ندیده بودیم. واچوفسکی‌ها(کارگردانان «ماتریکس») در مورد من تقریبا به همان شیوه‌ای عمل کردند که کوبریک در مورد ترامبال عمل کرده بود. به من گفتند فرمی پیدا کنم که به محتوا اجازه بدهد خودش را بیشتر نشان بدهد و همین باعث شد آن صحنه معروف گلوله شلیک شده به وجود بیاید. فیلم‌هایی که بعد از «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» ساخته شدند همه از همان مفهوم هوش مصنوعی می‌آید که در فیلم کوبریک به آن اشاره شده بود. ایده فیلم درباره اینکه هوش مصنوعی می‌تواند ما را نابود کند، کاملا مدرن و امروزی است. فیلم حداقل ۲۰ سال جلوتر از زمان خودش بود.
هر روزی که روی آن کار می‌کردم هیجان‌زده بودم. با اتفاقاتی که همزمان در حوزه هوا-فضا رخ می‌داد کاملا این احساس را داشتم که کار واقعا مهمی انجام می‌دهیم. فکر نمی‌کنم که این فیلم به صورت مستقیم روی فرود انسان به ماه تاثیر گذاشته باشد، اتفاقی که سال بعد از ساخت فیلم افتاد. اما این سال‌ها هر هفته با دانشمندان، مهندسان و اخترشناسانی دیدار داشتم که می‌گویند آنها بخاطر تماشای فیلم، وقتی که نوجوان بودند، وارد این حوزه از علم شده‌اند. فیلم به طرز عمیقی روی جامعه‌ای تاثیر گذاشت که باور داشتند چیزهایی قطعا در این جهان تغییر خواهد کرد و رویاهایی به حقیقت می‌پیوندد. یکی از مهمترین جنبه‌ها هم امکان برقراری ارتباط با تمدن‌های هوشمندتر بود.
