خداحافظ آیفون: موبایل ۱۸۰ دلاری اندروید هم به اندازه‌ی کافی خوب است - کلیک

[ad_1]

رسانه کلیک – من از همان ابتدا کاربر آیفون بودم. البته گاهاً به اندروید هم سر می‌زدم، اما iOS را بیشتر دوست داشتم. با این حال کیف پولم چنین نظری نداشت. تقریباً دو سال پیش که آیفون ۶S پلاسم را خریدم، ۸۴۹ دلار برای خرج برداشت. امروز خرید یک آیفون ۷ پلاس ۱۲۸ گیگابایتی ۸۶۹ دلار پای خریداران آن آب می‌خورد.سوال این جا است که اگر بخواهم یک موبایل جدیدتر بگیرم، آیا واقعاً می‌توانم از پس هزینه‌ی آن بر بیایم؟ خصوصاً زمانی که بی‌شمار دستگاه اندرویدی با قیمت مناسب در بازار وجود دارد. مثلاً تلفن شدیداً تحسین شده‌ی OnePlus 5 با قیمت ۴۷۹ دلار، یا موتورولا موتو G5 پلاس که فقط ۲۳۰ دلار قیمت دارد. البته قطعاً تلفن‌هایی با این رنج قیمت قادر به رقابت با یک آیفون ۸۰۰ دلاری نیستند، درست است؟ بگذاریم با هم ببینیم.

یک تجربه‌ی ۱۸۰ دلاری

من یک هفته آیفون ۶S پلاسم را کنار گذاشتم و آن را با یک موبایل قابل قیاس، حداقل از نظر اندازه، عوض کردم. از آن جایی که نمایشگرهای بزرگ را ترجیح می‌دهم، تصمیم گرفتم به استفاده از همان صفحه‌ی ۵.۵ اینچی ادامه دهم. با این حساب آیفون SE علی‌رغم قیمت ۳۹۹ دلاری خود به دلیل داشتن یک صفحه‌ی ۴ اینچی از گزینه‌هایم خارج شد.

گزینه‌های گران‌تر و مواردی که بالاتر ذکر کردم یعنی موتو و OnePlus را هم خط زدم تا ببینیم تا کجا می‌توانم ضمن حفظ توان اجرایی گوشی هزینه را کاهش دهم. در نهایت نوکیا ۶ را انتخاب کردم که آمازون آن را با قیمت ۱۸۰ دلار به فروش می‌رساند. این دستگاه مجهز به یک نمایشگر ۵.۵ اینچی با تفکیک‌پذیری ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰، ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی داخلی، جدیدترین نسخه‌ی اندروید (۷٫۱) و حسگر اثر انگشت است. دستگاه بدنه‌ای فلزی دارد، بنابراین با وجود این قیمت ارزان، حسی مشابه آیفون به شما منتقل می‌شود.

قابلیت‌های اصلی آن هم تقریباً برابر است. این گوشی شاید به اندازه‌ی آیفون سریع نباشد یا دوربینی به خوبی دستگاه اپل نداشته باشد، ولی تا زمانی که بتوانم با آن زنگ بزنم، پیامک بفرستم، فیسبوک را آپدیت کنم، کتاب الکترونیکی بخوانم، موسیقی گوش کنم، بتوانم از روی نقشه مسیریابی کنم، وضعیت آب و هوا را ببینم و چیزهایی از این دست، نگرانی چندانی نخواهم داشت.

البته چون خیلی به پورت‌های لایتنینگ (Lightning) عادت کرده بودم، دوست داشتم مدلی را انتخاب کنم که حداقل از کانکتور USB-C استفاده کند، اما متاسفانه نوکیا ۶ چنین امکانی ندارد. عیب بزرگ Micro-USB این است که هر بار برای وصل کردن آن به دستگاه باید سر کابل را دقیق بررسی کنید. منتهی خیلی از تلفن‌های ۳۰۰ دلاری USB-C ندارند، به جز دو دستگاهی که آمازون به طور انحصاری تولید کرده است: Alcatel A50 صد دلاری و Alcatel Idol 5S دویست دلاری.

روز اول

اصلاً قرار نبود به مقایسه‌ی سیستم عامل‌ها بپردازم. با وجود آشنایی اندکی که با اندروید داشتم، مهاجرت از iOS به این سیستم عامل سختی‌های خاص برای من به دنبال داشت. من فقط می‌خواستم ببینم آیا سخت‌افزارها قابل مقایسه‌اند یا نه.

اما وقتی بیش از اندازه به انجام کارها به یک روش خاص خو گرفته باشید، حتی تغییرات کوچک هم می‌تواند اذیت کننده باشد. برای مثال، اندروید هنوز روی آیکن اپلیکیشن‌ها بخشی برای نشان دادن تعداد ایمیل‌های خوانده نشده یا پیامک‌ها ندارد، و این دیوانگی است. (خوشبختانه این امکان بالاخره به اندروید O می‌آید.) تعداد زیاد آیکن‌های نوتیفیکیشنی که در بالای صفحه می‌آید را چه کار کنم؟ راه بهتری برای نمایش این‌ها نیست؟ البته فکر کنم می‌توانم به این یکی عادت کنم. مورد بعدی این است که در iOS با لمس بالای صفحه، در تقریباً هر اپلیکیشنی، می‌توانید فوراً به بالای صفحه بروید، ولی در اندروید چنین امکانی وجود ندارد.

از طرف دیگر اما، به شدت مشتاق استفاده از کیبوردی بودم که قابلیت سوایپ (Swipe) و دسترسی سریع به میکروفن داشته باشد. عدم وجود این امکان در iOS مضحک است. به علاوه، خوشحال شدم که بالاخره می‌توانستم از برنامه‌ی مدیر گذرواژه‌هایم (Dashlane) به طور مستقیم در اپلیکیشن‌ها استفاده کنم؛ با این روش وارد شدن به سرویس‌هایی که معمولاً از آن‌ها استفاده می‌کنم فوق العاده ساده‌تر شد.

کلام آخر: هر کاربر آیفونی که به استفاده از اندروید روی بیاورد احتمالاً هم سرخورده می‌شود، هم خوشحال. اما در ابتدا بیشتر سرخورده خواهد شد، چون این تغییر چندان راحت نیست. با این حال باز هم باید بگویم که این مطلب در مورد مقایسه‌ی سخت‌افزارهاست، پس در ادامه تمرکزم را بیشتر بر روی این مقوله می‌گذارم.

روز دوم: نمایشگر

اپل دائماً به تفکیک‌پذیری بالای صفحات رتینای خود می‌بالد. این امر قابل درک است، چون نمایشگر به جرئت مهم‌ترین قطعه‌ی موبایل می‌باشد، پس باید کیفیت خوبی داشته باشد. در آیفون ۶S پلاس، نمایشگری ۵.۵ اینچی با تفکیک‌پذیری ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰ پیکسل داریم.

نوکیا ۶ هم دقیقاً چنین مشخصاتی دارد. این نکته با توجه به تفاوت قابل توجه قیمت این دو دستگاه بسیار عجیب است. من حتی فکر می‌کنم بعضی از رنگ‌ها در موبایل نوکیا طراوت بیشتری دارند. البته این قضیه به سلیقه‌ی کاربر بستگی دارد، اما ما داریم یک تلفن ۱۸۰ دلاری را با یک تلفن ۸۰۰ دلاری مقایسه می‌کنیم. پس انتظار داریم که تلفن دوم خیلی بهتر از تلفن اول باشد.

علاوه بر این، نحوه‌ی عملکرد نمایشگر نوکیا در مقابل نور مستقیم آفتاب من را خیلی شگفت‌زده کرد، چون اصلاً فکر نمی‌کردم در این رنج قیمت بتوان به چنین کیفیتی دست یافت. محتوای موجود بر روی این دستگاه درست در کنار آیفونم، دقیقاً به یک شکل به نظر می‌رسد.

کلام آخر

نمایشگرهای موبایلی حتی در تلفن‌های ارزان قیمت، پیشرفت‌های خیلی زیادی داشته‌اند. من انتظار داشتم صفحه‌ی تلفن نوکیا به نحوی ضعیف‌تر از آیفون باشد، ولی در چشم من هر دو به یک اندازه خوب بودند. اگر دلیلی برای صرف هزینه‌ی بیشتر برای صفحه نمایش وجود داشته باشد، حداقل من نتوانستم آن را پیدا کنم.

روز سوم: سرعت

موبایلی که کند باشد، دستگاهی عذاب‌آور است. زمانی که من از آیفون ۶S پلاس استفاده می‌کردم، به ندرت مشکلی از نظر توان عملیاتی داشتم، چون دستگاه اپل از تراشه‌ی فوق پیشرفته‌ی A9 استفاده می‌کرد. موبایل نوکیا از Qualcomm Snapdragon 430 استفاده می‌کند که از هر جهت یک پردازنده‌ی کندتر است. اما من اصلاً برای این قضیه اهمیتی قائل نبودم؛ چه فرقی دارد که فیسبوک نیم ثانیه زودتر باز شود یا نه.

بعد از این که در طول سه روز تست‌های مختلفی مثل باز کردن صفحات وب، پخش کردن ویدیو و اجرای اپلیکیشن دوربین را انجام دادم، فهمیدم که به راحتی نمی‌توان حکمی صادر کرد. صفحات وب خیلی سریع باز می‌شدند و اسکرول کردن در آن‌ها روان بود، پخش ویدیو هم همیشه بدون مشکل انجام می‌شد. ولی سرعت نوکیا نسبت به آیفون اندکی کندتر بود، و گاهی اوقات سیستم لگ دار (Laggy) می‌شد. مثلاً چند ثانیه طول می‌کشید تا اپلیکیشن دوربین باز شود. این مسئله برای زمان‌هایی که می‌خواهید به سرعت از چیزی عکس بگیرید کمی آزاردهنده است. دوربین آیفون با سرعت خیلی بیشتر در اختیار کاربر قرار می‌گیرد.

کلام آخر: موبایل‌های ارزان پردازنده‌های ضعیف‌تری دارند. اگر به دستگاه‌های سریع عادت کرده‌اید، این اتفاق می‌تواند باعث اذیت شدن شما شود. اما یک موبایل تا چه اندازه باید سریع باشد؟ اگر در مجموع بخواهم عملکرد اجرایی نوکیا ۶ را توصیف کنم، می‌گویم: «به حد کافی سریع».

روز چهارم: دوربین

عکاسی من تقریباً افتضاح است. برای این که عکس‌هایم کمی بهتر شود، شدیداً به موبایل متکی هستم و آیفون ۶S پلاس در این زمینه عملکرد خیلی خوبی دارد. نوکیا ۶ در مقایسه با آیفون ۱۲ مگاپیکسلی، مجهز به یک دوربین پشتی ۱۶ مگاپیکسلی است، اما همان طور که می‌دانیم، مقدار مگاپیکسلی اهمیت چندانی ندارد. دوربین‌های نوکیا لنزهایی با میدان دید وسیع‌تر دارند، و من هم از این موضوع خیلی خوشم می‌آید، ولی حسگرهای آن حداقل در بعضی از محیط‌ها، اغلب بخش‌هایی از تصویر را از بین می‌برد و رنگ‌های شسته و رفته تحویل کاربر می‌دهد. من در محیط‌های داخلی و خارجی، با دوربین جلو و عقب دستگاه عکس‌هایی برای آزمایش گرفتم. نتیجه این شد که عکس‌های تهیه شده با آیفون بسیار بهتر بود.

اما آیا می‌توان گفت که این تصاویر به اندازه‌ی کافی خوب بوده‌اند؟ پاسخ دادن به این پرسش مشکل و بیشتر سلیقه‌ای است. نظر من این است که دوربین‌های نوکیا ۶ از حد نرمال پایین‌ترند، اما عکس‌هایی که با آیفون ۶S پلاس گرفته می‌شود، حداقل از نگاه من، از هر جهت بهتر است.

کلام آخر: وقتی ۸۰۰ یا حتی ۴۰۰ تا ۵۰۰ دلار پول پای یک موبایل می‌دهید، دوست دارید دستگاهتان دوربینی داشته باشد که از مدل‌های رده پایین بهتر باشد. اگر می‌خواهید بهترین عکس‌ها را با موبایل خود بگیرید، این جا همان جایی است که باید برایش سرمایه‌ی بیشتری اختصاص دهید.

روز پنجم و ششم: سایر امکانات

با گذشت چند روز چالش برانگیز، اکنون حس بهتری نسبت به این دستگاه دارم. بدنه‌ی تماماً آلومینیومی آن را دوست دارم، هر چند اهمیت خاصی به گوشه‌های تیزش نمی‌دهم. دلم برای قابلیت Raise-to-Wake آیفون تنگ شده، ولی حالا اپ رایگان Gravity Screen را دارم. (نمونه‌ی جذابی از امکاناتی که برای شخصی سازی کردن در اندروید وجود دارد.)

عمر باتری دستگاه خیلی خوب است، یعنی به راحتی می‌توانم یک روز سنگین را بدون نیاز به شارژ مجدد با این دستگاه سر کنم. با این وجود شارژ دوباره‌ی نوکیا ۶ خیلی زمان می‌برد. صادقانه می‌گویم، اصلاً نمی‌دانم که آیفون در مقایسه با این دستگاه چقدر سریع‌تر عمل می‌کرد.

نه نوکیا ۶ و نه آیفون ۶S پلاس از قابلیت شارژ بی‌سیم پشتیبانی نمی‌کنند، البته از یک موبایل ارزان نمی‌توان چنین انتظاری داشت. گلکسی S8 به این قابلیت مجهز است و شایعات حاکی از آن است که در آیفون ۸ هم چنین امکانی خواهد داشت. سهولت شارژ به این روش به اندازه‌ی سرعت آن اهمیت دارد. شخصاً حاضرم برای استفاده از فناوری شارژ سریع پول بیشتری خرج کنم.

موبایل نوکیا ۳۲ گیگ ظرفیت داخلی دارد که من نصف آن را هنوز هیچی نشده به سرعت پر کردم؛ البته این مسئله اهمیتی ندارد چون با یک کارت microSD به راحتی می‌توانم فضای اضافه داشته باشم. این قضیه همیشه یکی از برتری‌های اندروید است. من معمولاً موبایلی نمی‌خرم که امکان استفاده از کارت حافظه نداشته باشد. (البته آیفون چنین امکانی ندارد، ولی با کمک چند روش خاص می‌توانید برای آن از رسانه‌های ذخیره‌سازی اکسترنال استفاده کنید.)

یکی از مزایای غیرمنتظره‌ی نوکیا ۶ این است که با اتومبیل من بهتر کار می‌کند. اگرچه آیفون هم می‌تواند به سیستم صوتی خودروی من وصل شود، اما به کنترل‌های مدرن پخش/قطع موسیقی به خوبی جواب نمی‌دهد. اندروید حتی قابلیتی برای پاسخگویی خودکار به پیامک (از طریق اپلیکیشن Android Auto) هم دارد که مدت‌ها انتظار آمدنش را به iOS می‌کشیدم، و بالاخره قرار است در iOS 11 به این سیستم عامل اضافه شود.

حالا که صحبت از iOS 11 شد گفتنی است که این آپدیت به محض انتشار جهانی در دسترس کاربران قرار خواهد گرفت. اما در اندروید، حداقل به جز تلفن‌های Nexus و Pixel، ماه‌ها طول می‌کشد تا شرکت‌ها و اپراتورها آپدیت‌های این سیستم عامل را به دست کاربران برسانند. HMD Global یعنی همان شرکتی که وظیفه‌ی تولید سخت‌افزارهای نوکیا را بر عهده دارد، اعلام کرده که فقط تا دو سال موظف به ارائه‌ی آپدیت‌های نرم‌افزاری این موبایل خواهد بود. با این حال گفته می‌شود که این شرکت قول داده آپدیت‌های امنیتی ماهانه و در طولانی مدت، آپگریدهایی برای سیستم عامل دستگاه‌هایش ارائه کند. (HMD تاکنون به درخواست ما برای اظهار نظر در این مورد پاسخی نداده است.) آیا می‌توانم یک ماه پس از انتشار اندروید O آن را روی موبایلم دریافت کنم؟ زمان پاسخِ این سوال را به ما خواهد داد.

اما فعلاً به سراغ مشکلات مربوط به سیستم عامل بر می‌گردم. این مسائل به خاطر قیمت ۱۸۰ دلاری این دستگاه در مقایسه با آیفون ۸۴۹ دلاری اهمیتی ندارد، هر چند به هر حال به این نکته‌ها باید توجه داشت.

کلام آخر: وقتی یک موبایل رده پایین می‌گیرید، نباید انتظار امکانات ممتاز تلفن‌های رده بالا را از آن داشته باشید. به عبارت دیگر، شاید در مسیر صندلی خیلی خوبی گیرتان نیاید، ولی حداقل می‌توانید روی یک سفر مطمئن حساب باز کنید.

روز هفتم: نتیجه

خوب، آیا می‌توان یک موبایل ۱۸۰ دلاری را جایگزین یک موبایل ۸۴۹ دلاری کرد؟ قطعاً. این موبایل می‌تواند انتظارات را برآورده کند؟ صادقانه بگویم، تا حد زیادی بله.

با توجه به این که در این آزمایش من فقط یک موبایل را امتحان کردم، حکم دادن درباره‌ی این موضوع ساده نیست. آیا با صرف ۵۰ دلار هزینه‌ی بیشتر می‌توانم با موتورولا موتو G5 پلاس رضایت بیشتری داشته باشم، موبایلی که CNET از آن به عنوان «بهترین تلفن اقتصادی» یاد می‌کند؟ با ۸۰ دلار پول کمتر هم می‌توانم کارم را با دستگاهی مثل Alcatel A50 راه بیندازم؟ پاسخی برای این سوالات ندارم.

در آینده حتماً دلم برای کیفیت آیفون ۶S پلاس و حداقل دوربین آن تنگ خواهد شد. اما سوال این است که آیا این چیزها ارزش ۶۷۰ دلار پول بیشتر را دارد؟

البته که نه. قطعاً نه. و شکی نیست که با صرف کمی پول بیشتر می‌توانم دستگاه اندرویدی بگیرم که پردازنده و دوربین قوی‌تری داشته باشد. با وجود این که سال‌ها عاشق آیفون بودم، ولی پرداخت این پول هنگفت دیگر برایم مقدور نیست. (همین مسئله در مورد تلفن‌های گران قیمت سامسونگ هم صادق است.) شاید اندروید در نظر شما به اندازه‌ی iOS شیک نباشد، اما وقتی صحبت از سخت‌افزار می‌شود، یک تلفن اقتصادی هم می‌تواند کارتان را راه بیندازد. شاید با آمدن آیفون ۸ (یا حتی ۹) شرایط تغییر کند، و با فرض ارائه‌ی یک ویژگی متحیرانه نظرم عوض شود، ولی حداقل الان می‌دانم که موبایل بعدی من یک تلفن اندرویدی مقرون به صرفه خواهد بود.

حالا بگذارید ببینیم نظر شما چیست. به بخش نظرات بروید و اگر چیزی را فراموش کردم یا اشتباه گفتم به من بگویید. خیلی دوست دارم بازخورد عاشقان آیفون را در این رابطه ببینم. به نظر شما وقتی دستگاه‌های اندرویدی فوق العاده ارزان‌تری وجود دارد، صرف چنین هزینه‌ی هنگفتی منطقی است؟

[ad_2]

لینک منبع