[ad_1]
فیبرهای رژیمی ، بخش غشایی مواد گیاهی، از دو نوع اصلی تشکیل شده است. فیبر محلول که به راحتی در آب حل می شود و به یک ماده ژل مانند در بخشی از روده به نام کولون جذب می شود. فیبر نامحلول در آب حل نمی شود و به بدون جذب از طریق دستگاه گوارش دفع می شود.
اصطلاح فیبر به تمام قسمت هایی از غذاهای گیاهی اشاره می کند که نمی توانند به وسیله بدن جذب شوند. بر خلاف کربوهیدرات ساده که گلوکز نان و قندهای خوراکی را تشکیل می دهد، فیبر یک کربوهیدرات پیچیده بوده و قند خون را افزایش نمی دهد. فیبر معمولا در سبزیجات ، میوه ها ، غلات و حبوبات یافت می شود. مصرف این مواد مغذی ضروری بوده و باید در رژیم غذایی قرار گیرند.
فیبر محلول و نامحلول دو نوع اصلی فیبر هستند. بسیاری از غذاها از هر دو نوع غنی می باشند. هر دو نوع دارای فوایدی برای سلامتی بوده و از دوران قدیم ( به دلیل ایجاد احساس سیری) به عنوان مکمل غذایی مورد استفاده قرار می گرفته است.
فیبر محلول , پس از ورود به معده و روده , در آب و مایعات گوارشی حل می شود و به ماده ای ژله ای تبدیل شده و توسط باکتری های بی هوازی در روده بزرگ هضم می گردد. فیبر نامحلول در دستگاه گوارش تجزیه نشده و همانطور دفع می شود و در درمان یبوست و مشکلات گوارشی مفید است.
فیبر مزایای غذایی زیادی در بدن دارد که بعضی از آنها در اینجا لیست شده است :
۱) کاهش جذب چربی و کمک به مدیریت وزن
۲) کاهش کلسترول
۳) تثبیت سطح قند خون
۴) کاهش خطر بیماری قلبی عروقی
۵) تغذیه باکتری های سالم روده
۶) جلوگیری از یبوست
۷) کاهش خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولار
۸) احساس سیری بعد از مصرف فیبر
بنابر فواید بسیار زیاد فیبر پزشکان و دانشمندان توصیه می کنند در وعده های غذایی حتما از مواد غذایی فیبر دار استفاده شود.
[ad_2]
لینک منبع
