[ad_1]
جامعه علمی جهان در پی از دست دادن یکی از نوابغ بزرگ و شخصیتهای مشهور خود در سوگ نشسته است. استیون هاوکینگ که امروزه نامش مترادف با فیزیک نظری مدرن است، دیروز در سن ۷۶ سالگی درگذشت. هیچکس انتظار نداشت که او بیش از ۳۷ سال عمر کند ولی او تا چند دهه دیگر به حیات پربارش ادامه داد.
همانند بسیاری از افراد که به این سطح از شهرت میرسند، نام او نیز تنها در بین جوامع علمی و محققان و دانشمندان شناخته شده نبود، بلکه او در دنیای رسانهها نیز بسیار محبوب و مشهور بود؛ طوری که استیون هاوکینگ در محافل علمی به یک سلبریتی دانشمند تبدیل شده بود. او در دنیای علم بیشتر به خاطر مطالعات و نظریاتش در رشتههای کیهانشناسی و فیزیک و مباحث جذابی چون سیاهچالهها و نسبیت شناخته شده بود. وی اواخر عمرش سمت ریاست بخش مطالعات کمبریج در مرکز کیهانشناسی نظری را بر عهده داشت.
شهرت استیون هاوکینگ تنها به دانشگاه محدود نمیشد. وی بخشی از شهرتش را مدیون داستان زندگی سخت و بخشی را وامدار شخصیتش بود که او را در میان محبوبترین افراد فرهنگی تاریخ معاصر قرار داد. هاوکینگ مبتلا به یک بیماری سیستم عصبی حرکتی شده بود اما خود او تا پیش از ۴۰ سالگی به این شهرت نرسیده بود! فلج شدن او و استفاده از تکنولوژی برای غلبه بر این ناتوانی به عنوان یک منبع الهامبخش برای درک و خردش تبدیل شد.
فیلم زندگینامه شخصی استیون هاوکینگ با نام نظریه همهچیز (The Theory of Everything) نیز ساخته شد و شخصیت و مطالعاتش دستمایه ساخت مستندهای زیادی قرار گرفت. استیون با ظاهر بسیار منحصر به فردش روی یک صندلی چرخدار قرار گرفته بود و تنها راه برقراری ارتباط وی با دنیای بیرون از طریق صدایی سنگین و خسته بود که یک کامپیوتر برایش تولید میکرد. این چیزی بود که نمونه آن را شاید تنها در فیلمها و کارتونها دیده بودیم. حتی در سریال کمدی و مشهور نظریه انفجار بزرگ نیز از شخصیت او استفاده شد.
زمانی که او در ماه اکتبر سال گذشته، متن پایاننامه دکترای خود را با عنوان ویژگیهای گسترش جهانها (Properties of expanding universes) به صورت رایگان در دسترس قرار داد، استقبال از آن به حدی بود که سرورهای سایت کمبریج از کار افتاد. او امید داشت که دسترسی رایگان به پایاننامه تحقیقاتی او موجب ادامه راه توسط محققان جوان و الهامبخش فیزیکدانان نسلهای بعد برای اثرگذاریشان در دنیای علم و خدمت به بشر باشد؛ همانطور که خود او چنین کرد.
[ad_2]
لینک منبع