[ad_1]
به گزارش خبرنگار مهر، نگاه ها امروز حتی بیشتر از دیروز روی منصوریان زوم شده است، او که از نقل و انتقالات استقلال راضی به نظر می رسد حالا رد پایی از بهانه هم از خود به جا نگذاشته و هوادار استقلال هم به دلیل ۴ سال دوری از جام، از این مربی قهرمانی می خواهد و شاید به کمتر از آن رضایت ندهد.
خود منصوریان کار را سخت تر می کند
منصوریان اما خودش در حال افزایش فشارها روی شانه های خودش است. او نه تنها از نقل و انتقالات ابراز رضایت می کند بلکه در ادامه قول موفقیت و صدارت از هفته های اول را هم می دهد که این حرف زمان به هماهنگی رسیدن را کم و کمتر می کند. در واقع منصوریان با حرف هایش در حال یک خود زنی پیش از ورود به عرصه مبارزات است.
او بهتر از دیگران می داند که قهرمان شدن در لیگ کار بسیار سختی است، او بهتر می داند که پرسپولیس اگر از پارسال با منشا و مصلح و نعمتی قدرتمندتر و هماهنگ تر نشده باشد ضعیف تر هم نشده است، سپاهان با کرانچار و بازیکنان جدیدش حتما از پارسال مدعی تر است و قلعه نویی هم از ذوب آهن یک رقیب سنتی خواهد ساخت که مثل پارسال تراکتور سازی با مشکل محرومیت فیفا مواجه نمی شود.
کار برای منصوریان سخت است، او با نگاهی به سکوهای ملتهب ورزشگاه حجازی می تواند درک کند که روز های سختی را در پیش خواهد داشت. روزهایی که با هر لغزش حریفی از او سبقت می گیرد و مردمانی هم هستند که تحت تاثیر احساسات همه شعارهایشان عوض می شود. شعارهایی که صبح درود است و عصر حیا کن و رها کن.
شعار حیا کن و رها کن
علیرضا منصوریان از این دست شعارها بارها دیده است، او این شعارها را برای حجازی، پورحیدری، قلعه نویی و ... دیده است و به همین دلیل است که شاید نگران است و این نگرانی را از چشم هایش می توان دید. او مربی جوانی است که حالا پخته هم شده اما نمی داند که آیا می تواند به همان نقطه ای برسد که باید؟ نقطه ای که منجر به ماندگاری اش می شود؟
منصوریان حالا کانون توجه است، حتی بیشتر از برانکو، حتی بیشتر از کی روش چرا که آنها خودشان را ثابت کرده اند اما منصوریان همچنان باید خودش را ثابت کند. او باید از آمار بی جام بودن خلاص شود، آمار دوم شدن هایی با نفت در لیگ و حتی در جام حذفی. او تا کنون بالاتر از دوم نرفته و این اصلا آمار خوبی برای این مربی نیست.
[ad_2]
منبع لینک by [author_name]
